
Кўкламнинг май кунидан,
Ташвишлар ҳаддан ортди.
Ўқларнинг тутунидан,
Ой юзи парда тортди.
Қайдасан юрт ободи?
Андижон адолат деб,
Фуқаросин тўплади.
Шумлик қилган президент,
Замбаракни ўқлади.
Шулми, халқнинг арз-доди?
Андижон манглайига,
Кўп қирғин мухрин урган.
Бу сафар халқ сайлига,
Ўқ от! деб ҳам буюрган
Мустақиллик жаллоди.
Қари кампир ва чоллар,
Сабза мўйлаб ўсмирлар.
Ҳомилали аёллар,
Нолон бағрин эзарлар,-
Дукчи Эшон авлоди.
Майдонда қирмизи қон,-
Золим шохнинг безлиги.
Тарихингдир, Андижон,
Мустақил хунрезлиги.
Бекор онт – қасамёди.
Бунда осмон зирқирар,
Ҳануз қонхўр зарбидан.
Руҳлар тинмай чирқирар,
Минг-минг қурбон қабридан.
Сўнмас элат фарёди.
Охир бир кун одамхўр,
Гуноҳларга чулғанар.
Халқ тузидан бўлиб кўр,
Тузлиғига тўлғанар,-
Кўрнамакнинг барбоди.
Ўлиб қолма, жонингга,
Беиҳтиёр қасд қилиб.
Етмассан, армонингга,
Қарғиш ургач, паст қилиб,-
Шул! Андижон муроди!
13.05.16