Акмал Набиев: Андижон қирғини

Бегуноҳ инсонлар ноласи ҳамон,
Юракка найзадек санчилар тинмай.
Қонга тўлган майдон, қонли Андижон,
Баҳорнинг охири, ўн учинчи май.

Кўмак беролмадим, бошимни эгиб,
Жимгина кузатдим, жимгина юрдим.
Яшадим ҳеч нарса билмагандайин,
Кўзёш-ла аламли юзимни ювдим.

Золимнинг жазосиз қилмишин кўрсам
Қасос Ҳақдан! — дея ўзни овутдим,
Йиллар карвонига умрни тикиб,
Адолат истадим, адолат кутдим.

Ким эди, шафқатсиз жиноят қилган?
Ким эди, бегуноҳ халқни ўлдирган?
Мотам либосига буркаб атрофни,
Ким эди, шаҳримни қонга тўлдирган?

Майдон тўла одам, оддий одамлар,
Золимга тик боқди қўрқувни билмай.
Ажалга тик боқди, оддий одамлар,
Ўқлар ёғиларди майдонга тинмай .

Баҳорнинг охири, ўн учинчи май …

Тавсия этинг / Поделиться / Share:
  • Добавить ВКонтакте заметку об этой странице
  • Facebook
  • Twitter
  • Blogger
  • email
  • PDF
  • Print
  • RSS
  • Одноклассники
  • Add to favorites
  • В закладки Google
  • LiveJournal
  • Мой Мир

Fikr bildirish

Email manzilingiz chop etilmaydi. Majburiy bandlar * bilan belgilangan

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.