«Солиқлар ва тўловлар» газетаси: Мўътабар Тожибоева «Иродаси синалган инсон»
1999-2003 йилларда Мўътабарбону таҳаллуси остида ёзилиб, турли матбуотларда чоп қилинган мақолалар, туйғулар, эсселар, тарихий хикоялардан суд хукми билан йўқ қилинишдан сақланиб қолганлари
Биринчи тоифадаги раҳбарлар гарчи орамизда кам бўлса ҳамки, амалпарастлиги, кўзбўямачилиги, ошна-оғайнигарчилик, таниш-билишчиликка берилиши ёки шахсий бойлик орттириш йўлида ҳар қандай қабиҳликдан қайтмайдилар.
Айнан мана шуларга ўхшаган муттаҳам раҳбарлар Ўзбекистон гимнини бошқаларга нисбатан бир мунча баланд овозда куйлайдилар. Анжуманларда оғиз кўпиртириб, истиқлолимиз шарафига мадҳиялар ўқийдилар. “Она Ватаним маним!” дея кўкрагига урадилар. Керак бўлган тақдирда кўз ёши тўкишга ҳам ҳозирлар.
Улар тили бошқа-ю, дили бошқа бўлган иккиюзламачи, товламачи, шахсий бойлик олдида Ватанни ҳам, ор-номуси-ю, виждонини ҳам пуллашга тайёрдирлар. Ўта маънавий қашшоқ инсонлар саналади улар…
Fikr bildirish