06.09.2017 кунлик архив
Жаслиқнинг собиқ махкуми: 77 ёшли «жосус» Қорабоев Оқбўта тарихи
МАРАЗЛИКНИНГ ЧЎҚҚИСИ
Ман бухороликман. Яхшигина бизнесим бор эди. Милисада ишлайдиган бир мараз мандан доля талаб қилди. Бермадим. Сани турмада чиритаман, деди. Қўлингдан келганини қилавер, дедим. 5 йил Жаслиқ қамоқхонасида ўтириб чиқдим. Пул билан чиқдим. Пулим бўлмаганда ҳали-вери чиқмас эдим. Бола-чақамнинг олдида бир ҳафта туриб Тошкентга жўнадим. Тошкентда жўраларим бор. Зўр болалар. Баъзилари билан институтда бирга ўқиганман. Ёрдам беришди. Ҳозир ишим яхши. Бизнесни йўлга қўйдим.
Жаслиқ кўп нарсага кўзимни очди. Биринчи навбатда ҳукуматнинг маразликлари кўзимни очди. Ман илгари лаққи эканман. Илгари маҳаллақўмдан тортиб то президентгача ҳаммага ишонардим. Энди ишонмайман. На маҳаллақўмга. На милисага. На прокурорга. На судьяга. На ҳокимга. На президентга. Жаслиқда минглаб бегуноҳ одамлар ётишибди. Ман билган милиса, прокурор, судья ва ҳокимлар Жаслиқ қамоқхонасида ётган диндор йигитларнинг патагига ҳам арзимайди. Ман билмаганларнинг кўпчилиги ҳам шундай.
