11.04.2011 кунлик архив
Дўппифуруш Зайнабитдинов нима истайди?
Зайнабитдинов Саиджаҳон деган бир дўппифуруш танишим бўлар эди (Равоний, Х деган лақаблар билан ҳам ҳануз уни-буни ёзиб туради дейишади).
Бир пайтлар ўзича туғилган кунимга бағишлаб шеърга ўхшаган нарсалар ҳам ёза бошлаганди. Сўнг унга салом, бунақа мақтов керак эмас, деб хат йўллагандим.
Ўшандан кейин думи узун хатлар ёзиб, мендан кўп ҳуқуқбонлар, мухолифатчилар ҳақида фикрларимни сўрайдиган бўлди. Унинг сўроқларида “ков-ковлик”, аниқроғи сассиқ иғво анқиб турар эди.
Жумладан, у кўп бор, Бобур Маликов, Жаҳонгир Муҳаммад, Абдураҳим Пўлатов, Салай Мадаминов, Мўътабар Тожибоева, Толиб Ёқубов сингари кишилар ҳақида қизиқар эди.
Нимагалиги энди уни “қулоқ” дея бошлашгач бироз ойдинлашаётгандай.
